Bence en zoru, ya da bana zor gelen, oluşacak boşluğu doldurma çabası. Belki arkadaşlarla, belki sergi, belki yeni biri, belki yeni bir aşk...
Belki konser, belki iş, belki yeni bir ilgi alanı, belki uzun zamandır okumak istediğim kitapları üst üste sıralayarak uzaklaşmaya çalışmak acıdan. Üstünü her ne kadar kapatsan da sargı beziyle, zaman geçmeden kapanmıyor hiçbir yara.

Ne kadar mutlu olursam olayım, bir yanım buruk kaldı. Hep bir çaba vardı, sadece bugunu yaşamaya dair. Hem hüzünlü hem de güzel olabilmeyi de öğrendim.

virgüller bağladı dünü ve bugünü
ve bitirmek istemediğim için günü, hep üç nokta cümle sonlarında
satırlara da sığamadık
sayfalardan taştık
iki nokta koysaydık
sona mı yakın olurduk
sonsuzluğa mı

...