Kaldığımız yerden devam edelim hadi. Kapkaç olayından sonra aldığım manevi destekle cookkk hızlı bir şekilde toparlandığımı söylemiştim. Tatilden istanbula döndüğüm günün hemen ertesi, caddebostanda bi görüşmem vardı. sabahın erken saatlerinde metrobüse gittim, akbil basarken babamla telefonda konuşuyordum. Bi bayan geldi yanıma, yaşlı. kızım rica etsem benim yerime de okutur muusn kartı, dedi. Ne demek teyzem tabii ki dedim. geçtik ard arda turnıkelerden. kendini anlatma çabasına girdi birden, cüzdanını evde unutmuş, zor durumda kalmış. mahçup bir şekilde izah etmeye çalısıyor durumu bana. ince bir noktaydı bu benım için. başıma gelen kap-kaç olayı cok yenıydı( bkz: hemen önceki blog yazım)benim için. Çıkardım bir miktar para verdim, zor durumda kalmasın tek başına diye. elimi tuttu, nasıl dua etti bana anlatamam. Her şey gönlünce olsun, kimseden böyle bir şey isteyemezdim, dedi, sarıldı bana. Nasıl iyi geldi güne böyle başlamak. daha bir gün öncesinde benzer zorluk içindeydim, en yakınlarımca destek aldım. şimdi benzer bi desteği yapmak için önüme fırsat cıkmıştı. sonra dedim ki, o kadar sanslıyım ki ona yardım edebilmem ve bu mükemmel duyguyu hissedebilmem için o teyze beni seçti. onca insan arasından. tüylerim diken diken oldu. cok huzurluydum, mutluydum. böyle başladı haftam, şimdi sonuna gelince haftanın, geçen gunlere bi göz attım. güzel başlayan güzel gider...
ve gelelim haftanın jokerine---> CHICAGO müzikali :) aman tanrım muhteşem. dans, müzik, tutku! nasıl anlatılır bilmiyorum ama mutlaka gidin mutlaka! Bilet için teşekkürler 'R'.
Ve bir teşekkür de Sevdama gelsin, basıma gelenlerden dolayı, bir türlü bilet alamadığım filmekimi için, bana bilet ayırdığı için :)
haftanın şarkısı: all that jazz :)
tüm gün vücudumda dolaşan, aklımı başımdan alan, ruhumu çalan şarkı: cibelle- green grass... sanki biri bana fısıldıyor bu şarkıyı. sürekli... ve sürekli...
Keyifle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder